Bir yandan ağlayıp bir yandan da geçen seneki yılbaşını düşündüm kayalıkta uzanırken. geçen sene bu zamanlar heyecanla Derin'e kolyeyi verme planları yapıyordum ama şimdi sahilde uzanmış Derin için ağlıyordum.onu ilk kez ağlarken gördüğümde onun bir daha ağlamaması için elimden geleni yapmaya söz vermiştim kendi kendime ama şimdi onun ağlamasınım tek sebebi bendim. buraktan da hiç ses seda çıkmadığı için onun da gittiğini düşünüp saatlerce ağladım orda.en sonunda ağlamaktan yorulup ayağa kalktığımda burak'ı kayalıkların arkasındaki banklarda otururken gördüm. beni görünce birden ayaklanıp "kanka iyimisin" dedi. hiç iyi değildim ama "yüruyelim kanka sıkıldım" dedim.biz öyle boş boş yürürken havai fişekler atılmaya başladı ve sanki biz hariç herkes mutluymuş gibi bağırışlar geliyordu meydandan.eve o halde gidemeyeceğim için bir süre daha dolaştık ve artık iyice geç olduğunu düşününce kendimi eve attım.o sabah ne umutlarla başlamıştık güne ama benim yüzümden herkesin yılbaşı gecesi mahfolmuştu.eve gittiğimde yalan bir gülümseme takınarak bir süre de evdekilerle vakit geçirdim ve sonra kendimi zorla da olsa yatağa attım.