Gene ortama sessizlik hakimdi ama çok uzun sürmedi
birden mahmut amcanın sesi duyuldu ' mustafa yardım et kurtar beni kuzum çok kötü haldeyim karanlığa gel. '
içine şeytan girmiş bu adam normale dönmüştü bu işte bir tuhaflık vardı hocanin bize söylediği söz aklıma geldi bunun tuzak olduğunu mustafaya söyleyecekken mustafa 'geliyorum dede dayan ' diye bağırarak karanlığa fırladı. Ve aniden mutafanin sesi kesildi. Mustafa bariyerin dışına çıkmıştı , biçbirşey için çok gec değil diyil mustafanın pesinden koşarken kolumu  sıkmsıkı birşey kavradı ve baktığımda hoca bana dömüş size bu tuzaklara aldanmayin demiştim sizi kalkanın dışına çekmeye çalışıyor dedi işin ciddiyetine varmalısın diye bağırdı. Bu azar beni biraz olsun kendime getirdi. Mustafaya seslenmemize rağmen ses çıkmıyordu. Hoca bana dönüp ' vaktimiz kısıtlı evladım sabah ezanı okunmadan burdan çıkmalıyız yoksa asla çıkamayız ' der demez

annemin sesi geldi karanliktan: Burdayım oğlum buraya gel bak kardeşinde yanimda çok özledik seni ' o an vücudum kasatı kesildi annemin sesini nasıl taklit edemiyordu 5 saniye önce hoca bana bağırmasaydı belkide bende atlayabilirdim karanlığa.
Haykirmaya başladım karanlığa ' annem değilsin ! biliyorum annem olmadığını amacına ulaşamayacaksın . ' hoca bunu derken gözümden yere yaşlar akıyordu vucudumdaki tum kıllar diken diken olmuştu etraftakı soğuğu kasvetli havayı kemiklerime kadar hissediyordum.

Bu sirada hoca dua okuyup etrafa hüflüyordu ve karanlığa doğru ilerliyoduk durmadan karlığın icinde hareket eden şeyler görüyordum ama bize yaklaşamiyolardı ve çığlık sesleri biz ilerledikçe artmaya başlamıştı