Kadının yüzünde morluklar vardı , belli ki sahipten dayak yemişti. Oturmuş umutsuz gözlerle bana bakıyordu. Sanki benden yardım beklercesine. Sahip kadının bana baktığını fark etti ve kadının suratına bir yumruk attı. O an kadının elindeki bıçak önüme doğru düştü sahip fark etmemişti. Bıçağı alıp arkama koydum. Kadın bunu görmüştü ama hiç ses etmedi. Sanki o da istiyordu buradan kurtulmamı , sahibi öldürmemi. Artık uygun bi an kollayıp sahibi öldürecektim. Akşam kadın bana yemek getirdi. Yemeğimi yerken gözlerini bana dikmiş bakıyordu. Bıçağı almama ses etmedin sahibin ölmesini istiyorsun , beni buradan kurtar zincirlerimi çöz dedim. Kadın umutsuz bir ses tonuyla zincirlerin anahtarının yerini sadece sahip biliyor , ama sana söz veriyorum anahtarları arayacağım. Bu cümleyle beraber içim umutla dolmuştu. Sahibin sesini duyana kadar. Bu sefille ne konuşuyorsun diye bağırdı kadına ve saçından tutup yerde sürükledi. Arkamdaki elimle kavradım.