"istanbul 1452 yoğun ateş altında!"

iki tane tim saldırı altındaydı ve birbirimizden hemen hemen 1 saat uzaktaydık.
Daha da kötüsü bizim üzerimize gelen silahlı grup vardı.
Hemen binayı terk etmek zorundaydık;aksi takdirde çatışmaya girecek
hem kayıp verecek hem de diğer timlere yetişemeyecektik

Telsizden yine bir çağrı yapıldı;
"Malazgirt 1071 konuşmada; biz Göktürk 552 timine yardıma gidiyoruz;
Cumhuriyet 1923 siz istanbul 1453'ü alın!"
"Cumhuriyet 1923 konuşuyor;anlaşıldı"

Hemen timi telsiz odasına topladım ve;
"Beyler ilk defa karşı karşıya olduğumuz bir durum var ve bir değil birden fazla durum!
iki tane timimiz çatışmaya girmiş hem de bilinmeyen bir şekilde.
Allah'tan Malazgirt 1071 ;Göktürk 552 timine yardıma gidiyor bizim hemen
istanbul 1452 timine ulaşmamız lazım ki şehit ve yaralımız olabilir!
Şuan görev de ava giderken avlandık durumundayız bunu tersine çevirmemiz lazım beyler
bakın hepimizin canı bu vatana feda olsun ama bu şekilde değil;ava giderken avlanarak değil"

Ardından c4'leri kapıya yerleştirdik ve herkes güvenli bir yere geçti.
Ardından çok şiddetli bir ses ve koridoru kaplayan toz-duman ikilisi.

Yarım saniye koridordan bakamadık;göz gözü görmüyordu.
1 dakika sonra baktığımızda kapının ve arkasında ki yığınların
etrafa saçıldığını gördük;artık durmadan koşmak vardı.

"Herkes gece görüşünü açsın;emir dışı atış yok! emniyetiniz açık olsun!"
"Hadi bakalım gazamız mübarek olsun ya Allah bismillah!"

Binadan hızlı adımlarla fakat güvenlik tehdit edecek her şeyi düşünerek çıktık.
Artık bilmediğimiz bir ülkenin harap olmuş şehirinin herhangi bir mahallesindeydik.
Etraf kapkaranlık ve tek bir ışık yok!

Çatışma sesleri var arada çok derinlerden gelen belki bizim grubumuz belki de başka gruplar
bunu Allah bilir;bir korku, heyecan ve bir tek düşünce var akıllarda;
"Acaba evde olsaydım ne yapardım?"

(her 4 dk da bir atacağım)