Karışık bir hale dönüşmüştü hayatım, biri üflese tüm duvarlarım yıkılacak gibiydi.. ve aslen mâmafih olan, topla, koçbaşıyla yıkılmayacak kadar da sağlam olmuştu.. oldu evet.. çevremdekiler sayesinde.., bununla birlikte durum da öyle bir hal almıştı ki.. artık Fatih ve Beyza'da yavaştan yavaşa azalıyordu hayatımda.. tıpkı Fatih'i bulduktan sonra Selim'lerin silinmesi gibi..

şimdi de, Hazal'ı bulunca..ki bu tek taraflı olarak sanırım, en iyi iki dostum hafiften silinmeye başlamış gibi gözüküyordu.. gerçekten silinebilirler miydi hayatımdan?
bu sefer izin veremezdim.. ne olursa olsun, bir şekilde her zaman iç içe olmalıydık..

eğer sınırlarım daralırda, Hazal'ı temelli kaybedersem, tutunacak.. beni kaldırmaya çalışacak ve tabi ki, kendilerini unutup beni düşünecek iki kişi vardı hayatımda, onları asla unutamaz, asla bırakamazdım..

can dostum, kardeşim.. Fatih..
ilk ve tek kız kankam, beni "adam" etmek için çok çaba sarfeden, canımın içi.. Beyza..

Beyza, evet.. doğum günü yaklaşıyordu onun da, bir hafta falan kalmıştı.

Belli ki normal doğum günlerinden olmayacaktı o gün..