Mutfağın eşiğinde kaldım öylece, yana yaslanıp karşımdaki prensesi izlemeye başladım, farketti, döndü güldü,

"noldu bee :p"

"daha ne kadar aşık ettireceksin kendine?" dedim gülümseyerek.

O da gülümseyerek döndü önüne. Tostu yaptı, oturdum masaya,

"sen yemeyecek misin?" dedim,

"yiyip geldim ben :p" dedi kıkırdayarak.

"peki otur o zaman karşıma" dedim gözlerinin içine bakarak.

Oturdu, yemek ne olursa olsun hayvan gibi yumulurum.. öyle kötü bir alışkanlığım var maalesef.. ben yerken güldü hep.. bıraktım tabağa tostun son parçasını, onu izlemeye başladım, utandı yine,

"ne zaman bırakıcaksın bana böyle bakmayı" dedi, utangaç tavrıyla.

"seni gördüğüm her an" dedim, gözlerimi kaçırmayarak.

Yine önüne baktı, bir şey demedi. Tostu bitirdikten sonra okula doğru yürümeye başladık, artık Hazal'ı kaybetmiştim, hiç bir kartı geri çekmeyecektim, oynamak gerekiyorsa oynayacaktım..