Kalktım ayağa etrafta şehir merkezine gidicek bir otobüse aramaya başlarken otobüslerin son durağı olan yeri gördüm ve oraya gittim direk otobüse bindim . Otobüste bir dayı oturuyordu şoför koltuğunda. " Genç bu otobüs şu an çalışmıyor bir diğer otobüs 1 saat sonra" dedi. Bende dayıya durumu anlattım saolsun çalıştırdı otobüs ü nereye dediysem oraya kadat zütürdü beni. Galiba en meşhur otobüsculerden biriydi önüne gelen selam veriyordu dayıya. Ben tam inerken " Genç " diye seslendi , ve bir kar uzattı " Bu şehirde yalnızsın ama şu an bir abin oldu " diyip kart uzattı. " Basın ne zaman sıkışırsa üşenmeden, sıkılmadan beni ata " dedi. Bende başımı sallamakla yetindim. Gitti sahil kenarındaki banka oturdum ve Damla yi beklemeye başladım. Bi yarım saat sonra telefonum çaldı. Bilemediğim bir numaraydı. Açtığım da " Nerdesin " dedi bir ses. Bir ses bu kadar mı güzel olur. " Kimsiniz " dedim. " Damla ben sahildeyim babamın dediği yerdeyim " dedi. Kafamı çevirdim ve onu gördüm. Beyler başlıktaki fotoğraf Damla ya çok benzediği için koydum. Üstünde deri ceketi , altında siyah dar pantolon , dalgali siyah saçlar , yeşil gözler , mükkemmel bir burun ve dişler , 170 boy of yani . O da gördü beni güldü beyler ama bu kadar mı güzel güler bir kız , derken hızlıca geldi . " Hoşgeldin " diyip elini uzattı . Ben donmuştum sadece gözlerine bakıyordum. " Yoda Hoşgeldin " diye vurgulu bir ses vurgusu yaptı." Hosbuldum " diyebildim kısık bir sesle. " Hadi gel evimize gidelim " dedi . Evimiz demişti lan bi an da çok tuhaf gelmişti. Küçük bir arabası vardı. Bindik arabaya ve yola çıktık.