Huzurum kaçmıştı;buna da şükür diyerek televizyonun radyo kısmına girerek;
Türksat frekansını yükleyerek Türk Radyosu açtım;
(https://www.youtube.com/watch?v=KM_Qgro0_L4 ) (dinleyin tavsiye ederim)
"Dinleyin geceler, duyun sesimi,
Benden daha yalnız değilsiniz ki
Nedir bu karanlık, nedir bu sessizlik
Benden dertli değilsiniz ki
Benden dertli değilsiniz ki "
...
...
..

Sesini biraz daha açtım ve koltuğu geriye doğru gerdim sadece camdan dışarıya baktım
içim ise sadecelerle değil acabalar ile doluydu!

Kapının açılmasını fark etsem de hareket etmedim;Aydın'dı içeriye giren
oturdu ve sigarasını yaktı bana döndü ve;
"Komutanım müsaadenizle Müslüm baba söylüyorsa sigara şarttır"
"Bana da ikram et o zaman"

Aldığım sigarayı yaktıktan sonra sadece düşündüm durdum;üstümüzde ki baskı
çok fazlaydı ki ben 25 yaşında annemin gözünde daha çocuk birisiydim;
ben de korkuyordum korkmayan insan insan değildir hele ki bu durumda!

Ordu da rütbeli olarak 3 yıl görev aldığım süre boyunca 3-4 kez çatışmalara girmiştim fakat
her çatışma yeni bir tecrübe demekti.

Bu göreve gönüllü olmamın sebebi; devrem Gökhan ve nice şehitlerin kanını yerde bırakmamak içindi.Nice yiğitleri bu vatana feda ettik sıra bize geldiyse bizde feda edecektik bu bize FARZDI.