ilginç birşey olmadı tabii benzincilerin boş olması haricinde. Dükkanlara girip birkaç şey aldım ama yağmalamadım aldığım şeylerin parasını ve benzinin parasını benzinliğin kasasına koydum. Ankaradan geçerken şehir içinden geçtim biraz dolaşayım belki bir daha ailem hariç başka insan göremeyecektim. Sokaklarda insanlar az olsada sonuçta insan vardı. Kaçırıyorlardı sanki kovalayan bir şey vardı. Güldüm hallerine ama aklıma avmden koşarak kaçışım geldi. Yoluma devam ettim 1
saat sonra aile evimize geldim içeri girdim babam kanlar içindeki yerde yatan annemin başında oturmuş ağlıyordu. Baba diyebildim sadece. Babam yüzünü bana döndü yüzü kanlıydı ve ağlıyordu daha sonra ise yere yığıldı. Yanlarına gittim eğildim ama ağlamadım, ağlayamadım. Onları gömmek istedim ama gömemedim korktum. O odayı kapadım ve kilitledim diğer odalarda kaldım. Tv kanalları yayın yapmıyordu radyo yayını yoktu. Herşey geçer, virüsün çaresi bulununca bende buradan çıkar ve eski hayatıma dönerim diye düşündüm. Kendi ekinimi ektim kendi ineğimi besleyip, sağdım 2 yıl boyunca bekledim. Fakat kimse gelmedi.