Zeynep ayağa kalktı ve ondan beklenmeyecek bir hızla evi terk etti Serkanda şaşırmıştı barışmayı beklerken daha kötü olmuştu o gece Zeynep hiç gelmedi Serkanda evine döndü bizde yattık uyandığımızda bugünün pazartesi olduğunu hatırladık Zeynep bir yere gidecekti bugün uzun zamandır onun dertlerinden kızımla doğru düzgün ilgilenememiştim o günü kızımla geçirdim akşam Zeynep geldi yüzü gülüyordu hayrola dedim günüm iyi geçti ablacım o yüzden mutluyum dedi 1 saat sonra eşim geldi onunda yüzü gülüyordu onada sordum terfi aldım ve bir maaşta prim verdiler yaşadık Şebnem dedi o mutlulukla ona sarıldım kulağına artık şansımız dönüyor galiba dedim ama tam tersine hayatımızın bu raddesine kadar peşimizi bırakmayan dertler daha yeni başlayacaktı bizim için gece yattık saat 4 sularında çok susayarak kalktım ve su içmeye gittim suyu içtim geri yatak odasına geldim eşim kalkmış bebeğimize bakıyordu ne oldu dedim sanki ağladıda ona bakıyorum dedi ve gülümsedi bende yok bir şey yat dedim ve arkamı kapıya doğru döndüm gözlerimi yumdum 30 saniye geçmeden odanın kapısı açıldı içeri giren eşimdi nerdeydin dedim lavaboya gittim geldim dedi ama sen daha demin çocuğa bakıyordun ne ara geldin dedim ne çocuğu Şebnem ben sadece lavaboya gittim dedi ama daha deminki sen dedim beşiğe döndüm hiçbirşey yoktu tam gözlerimi kapayacakken kızım gülmeye başladı yavaşça yanına yaklaştım gülüyor kafasını oynatıyordu sanki kafasını oynattığı yerlede bir şey varda onu güldürüyor gibiydi sonra saçmalama Şebnem ne diyorsun sen diyerek yattım