Evet beyler 5 yaşındayken bahçenin demir kapısına kafa attım. Resimle takip ederek okuyun öyle anlatıcam çünkü. Üşenmeden okuyun beyler.

Öncelikle 5 yaşındayım yeşil bi bigibletim var taaaa 75li yıllardan kalma pedalı geriye çevirince fren yapan küçüklerden. Neyse tam böyle yaz zamanı beyler kayısılar çıkmaya başlamış. Bizim evin yanındaki evin bahçesinde de ( oradaki evler hep müstakil gece kondu tarzı ) kayısı ağacı vardı. Ben bigibletle takılmayı sevdiğim için yolda sürüyorum sonra o ağacın altından geçtim. Ama ağacın altına hep kayısılar düşmüş. O da benim tekere yapıştı. Ben de bişi olmaz diyerekten devam ettim.

Ertesi gün bişey olmadığı için kayısıyı çıkarmadım. Neyse yine takılıyorum aynı yol üzerinde. Şimdi kapı yazan yer bizim evin solundaki evin bahçeye giriş kapısı. Benim hedefim resimdeki kapı yazan yerden girip ( bilirsiniz beyler kapı yazan yerde kaldırım yola sıfır olur önünde garaj olduğu için ) u çekerekten eve gitmek. Ama olmadı. Biraz da mahallenin güzel kızına falan hava atıcaz diye hızla geldim. O kapı yazan yerden döndüm. Dönmemle ön tekerin kayması bir oldu. Neden? Çünkü o yapışan lanet kayısı yüzünden. Kaymasıyla kurtulsaydım keşke. Dengeyi sağlıyım derken direksiyonu çevirmeyi unuttum. Küt diye demir kapıya girdim.

Bi 5 saniye falan gözüm karardı. Sonra baktım yere patır patır kan dökülüyo. Dedim böyle işin içine edeyim. Alt komşunun büyük kızı vardı 15-16 yaşında hemen babaanneme haber verdi eve. Sonra bizim arabamız olmadığı ve halam gille aynı sokakta oturduğumuz için halam gilin arabasıyla hastaneye gittik alnıma 5 tane dikiş atmışlardı. Bizim mahallede de bi doktor vardı. Dikişleri ona aldırmıştık. Alnımda şimdi bir iz var. Adet yerini bulsun bu da böyle bir anım.

Özet: Başlık