Alıntıdır. Okumanızı öneririm.

" Anne çok susadımmmm’, ‘Oruç gitsin, bitsin annee’, ‘anne karnım zil çalıyorr’ söylendi de söylendi. Orucu açmak için her yolu, her yöntemi denedi. Hadi oğlum, yaparsın oğlum, az kaldı oğlum. Dilimde resmen tüy bitti. En sonunda baktım evde zaman geçmeyecek, hadi dedim dışarı çıkalım, dolanalım biraz. indik bahçeye, uzandık çimlere, ‘neden oruç tutuyoruz’ diye konuştuk.

ibadete Allah’ın ihtiyacı yok ama o zaman neden ibadet etmemizi istiyor, diye sordu merakla. Şöyle düşün dedim, anne karnındaki bir bebeğe ‘sana ayak lazım, göz lazım, el lazım’ desek güler bize. ‘Karanlık bir odada, hareketsiz duruyorum, ne ihtiyacım var göze? Görecek ne var ki? Ayağı ne yapayım? Yürüyüp gidecek yer mi var? Elle neyi tutacağım ki?’ diye sorar muhtemelen. Çünkü dış dünyadan habersizdir. Aslında çok ihtiyacı olan bu organların, ihtiyacı olduğunu bilemez. Ama Allah bilir ve verir. ibadetler de böyle. Hiç görmediğimiz bir dünya için ihtiyacımız var onlara. Allah biliyor bu ihtiyacımızı ve ‘yap’ diyor, dedim. ikna oldu, mızırdanmaları azaldı.

Pidemizi aldık, dönüyoruz eve. Senin açlıktan yaslayacak yer aradığın o başa, başlar feda oğul... "