Cebimdeki para baya baya ikiye katlanmıştı nerdeyse ve bunun da rahatlığıyla artık hazırdım gitmeye. haftasonu geldiğinde Derin'le otogarda buluşmak için sözleştik. nedenini sorduğunda baya utansam da "evdekilere seninle gideceğimi söylemedim" dedim sadece. darıldı mı ya da kızdı mı cidden bilmiyorum ama üstelemedi ve sabah benimle otogarda buluştu.ne kadar kalacağımızı net konuşmamıştık ama Derin benim 2 katım kadar şey almıştı yanına. uzun otobüs yolculuklarında oldum olası kötü olmuşumdur beyler ama o otobüsün içine girer girmez midem bulanmaya başladı. çocukluğumdan beri yolda genelde kustuğum için "ulan bari kızın yanında yapmasam" diye dua etmeye başladım. otobüs hareket ettiğinde 1 saat kadar muhabbet ettik ama Derin kafasını omzuma yaslayıp uyumaya başlayınca beni de mide bulantımla başbaşa bırakmış oldu.bir ara ben de uyumayı denedim çünkü o an istediğim en son şey Derin'in üzerine kusmaktı ve otobüs az daha böyle giderse bu son kaçınılmazdı.o 4 saat geçmek bilmedi beyler ama Allahtan düşündüğüm gibi olmadı ve sorunsuz indik. merkeze giden minibüslerden birine de binip sonunda vardık kerpeye.ilk indiğim andan itibaren yalan yok çok sevmedim oraları beyler. hala da çok sevmem ama hem o yazki hem de yıllar sonraki gidişim yüzünden kerpenin yeri ayrıdır hayatımda.