Hazal'da aynı benim gibi ağlıyordu..
Ben sevdiğimi kaybetmiş.. o da en yakın "arkadaşını" kaybetmişti..

Ve ayrıldım o banktan..

Nefesim kesiliyordu ağlamaktan, bittim lan ben.. bir daha sarılamayacak, kokusunu içime çekemeyecek, gülüşünü izleyemeyecektim..

Ne bekliyordum ki..? aynı şeyleri ben de yaşatmıştım Alara'ya. Şimdi cezasını çekiyordum. Hazal artık hayallerimde sevdiğim kız olarak kalacaktı sanırım. Kalmamalı..

Bundan sonra ne olacaktı.. kimle buluşma heyecanından sabah karnımda kelebekler uçuşarak uyanacaktım..?
kimin bir sözü kalbimin ritmini değiştirecekti..?
ve.. kim aşık olma hissini yaşattıracaktı bana..?
kimse.. Hazal'dan başka kimse..

Bahadır'ın da dediği gibi,

Sonbahar yalnızım buralarda
Yazıyorum seni boş sayfalara
Yapraklar sessizce sararıyorlar
Hep yekten kalıyorlar kuru dallarında..

Sonbahar hasreti dolsun yüreğine
Aşk olsun sana güzel inan ki aşk olsun
Hiç bitmez ki bu rüya sen güvenmedikçe
Al üstü sende kalsın yolun açık olsun..