Derin o derste olanı biteni anlatınca gizem bana dönüp ağlamaya başladı birden beyler.bir yandan gülmeye çalışıp diğer yandan bebek gibi ağlıyordu karşımda. "bana niye söylemedin sinan niye içine attın ki" dedi. "bilmem ki çekindim" diyebildim sadece. bir güzel azarladı beni beyler hele ki burak'a söyleyip yer yer ondan akıl aldığımı duyunca hepten kızdı bana. sonra bi ara dönüp "kolyeyi de sen aldın dimi" dedi.aha şimdi yandık dedim içimden. o gece ona bir şey almamanın ezikliği hala üzerimdeydi ve 4-5 ay sonra o konunun bir daha açılması baya strese soktu beni. "evet" dedim cılız bir sesle ve vereceği tepkiyi bekledim. Allahtan kızıp "bana neden almadın" falan demedi sadece kolyeye bakıp "çalıcam bir gün az kaldı" dedi şakayla karışık.biz öyle mutlu mutlu otururken benim fikrimle burak'ı da aradık ve gizemin gazabından o da nasibini aldı. gizem onu da bir güzel fırçalayınca şakayla karışık suçu benim üstüme atarak anca kurtulabildi burak. uzun zaman aradan sonra her şey çok güzeldi beyler.yaz hemen hemen gelmişti ve ben o yazın hayatımın en mutlu yazı olacağından o an için habersizdim.