hayata dair

Beyler şimdi burada takılan herkes gibi yalnız olduğumuzun altını çizmekle beraber başlığımdan da anlayacağınız gibi değerli incici kardeşlerime hayata dair felsefik düsüncelerimi anlatmak istiyorum.
Bu dünyaya amaçsız şekilde gelmekle beraber amaçsız nedensiz yeni nerden gelip nereye gideceğimizi bilmeden bu beden çöplüğünde yaşayıp duruyoruz. Evet belki klişe şeklinde anlayabilirsiniz ama ben bu hayatı x y denklemlerine benzetiyorum. Bu dünyaya geldiğimiz andan itibaren hayatımizdakilere bir degerler yükleriz az ya da çok herkese bir değer.
ama bu degerlerle kafamızi yora yora kendimizi avutmaktan başka bir sey yapmayiz. Her insan gibi yalnız doğduk ve yalnız ölecegiz ama bu yalnızligimizi ortmek icin denklemlerimizi olusturanlara degerler vermeye calisiyoruz ama biliyoruz ki bu ugras bizim suruklendigimiz yalnizlik batagindan cikisimiz icin tek sarttir
peki ya salsak kendimizi bu bataga bi suruklenebilsek nereye gidecegimiz belli olmayan dunyada yalnizca bir bataga suruklenmekten korkuyoruz belki de tum insanlik delirmekten korkuyor cunku verdigimiz degerler yanlis cikinca denklem yanlis cozulunce her seyi basa almaktan korkuyoruz yani delirmekten. Peki ya delilik nasil bir kavram diye hic dusundunuz mu aslinda bu kavram denklemin yanlis yere gittigini yanlis cekilde cozuldugunu anlayan kisilerin geldigi asamadan baska bir sey degildir artik gozunuzr cekilen siyah veya pembe kendi hayatiniza gore degisir bu ortuden kurtulun cunku bu dunya ne toz pembeden ibaret ne de kara bir lekeden