Akif'in cenaze çıkmasından kastettiği neydi anlamamıştım... Dicle laf arasına girip "Siz Akif'in kusuruna bakmayın Rüzgar Bey... O böyle olaylardan biraz korkar. Kalbi tekler de vefat ederse diye söyledi herhalde... " dedi.
Bir göz hareketiyle Akif'i bahçeye yolladı... "Biz sizinle 5 dakika konuşabilir miyiz ?" dedi.
Kabul ettim.
Mutfağa gitmiştik... Dicle başladı anlatmaya ;
"Bu çocuk... " dedi...
"Bu çocuk büyük ihtimalle Arap bir ailenin çocuğu... Kolunda Azem Kabilesinin sözü yazıyor.Bu kabile Peygamber Süleyman Şah Hazretleri tarafından lanetlenmiş , mühürlenmiş bir kabilenin izidir... Bu çocuk girdiği haneyi yakar , girdiği evi talan eder.O evden aklı selim bir insan dahi çıkmaz." dedi.
"Batıllaşma Dicle... Bunlar geçmişte inanılan hurafeler." dedi.
"Rüzgar Bey... O , Şermin hanımı şimdiden büyülemeye başladı bile... O buraya tesadüf olarak gelmedi... " dedi.
Söyledikleri tüylerimi diken diken ediyordu... Korkmuyordum ama garip hissediyordum.
"Bu çocuk öyle güçleri olan biri olsa , neden bizle uğraşsın ?" diye sordum...
"Öğreneceğiz... " dedi.
Gece sökünce Şermin sofrayı bu sefer büyük salona çıkartmıştı... Sabahki olaydan sonra artık Akif ve Dicle ile yemeğimizi paylaşmamaya başlamıştık.