Beyin amcıklaması yaşarken, çekmedim kendimi,

"evet, evlenelim mi?" dedim gülümsememi bozmayarak.

işaret parmağını yanağına koydu, gözlerini yukarı kaldırdı,

"ımm.. balayımız nerde olucak?" dedi gülümseyerek.

"sen nerde istersen, ama Çeşme diyorum ben" dedim.

Çeşme.. neden Çeşme peki? şu ki.. açılacak beyaz bir sayfa.. ancak Hazal'ın güzelliği ve saflığı silebilirdi o kara sayfaları..

"o zaman olurr, evet diyorumm" dedi, güldü.

Oysa ki ben her kelimemde ciddiydim.. Hazal her zaman ki gibi beni şaka yapıyor sanıyordu.. O an verdim kararımı işte.. şu sömestır tatili bitsin, 2. dönem başlasın, tüm duygularımı, ona olan sevgimi itiraf edeceğim. Artık dayanamıyordum Hazal'ıma..

"tamam gir yurduna hadi, yarın iş var, dinlen (:"

"tamam görüşürüz (:"

Girdi yurda, tabi ki el sallama faslımızdan sonra.

Ne olursa olsun.. söyleyeceğim ona aşık olduğumu..