Gittim mutfağa, tencereyi son ateşte ısıttım, tabak, kaşık falan kaptığım gibi geçtim salona. Tencereyi koydum önüne gülerek, o da gülmeye başladı.

"bunee" dedi gülerek.

"yemek?" dedim bende gülerek.

"ahahah ya Teleri buydu dimi yemeğe zütürmen"

"ne güzel işte makarna, Beyza yaptı bide, Fatih'in ailesine yarandı biraz :p"

"aa aferin bitaneme, gelin olacak kız ya (:"

Senin ağzından gelin lafını duymak bile nasıl fena ediyor bir bilsen..

Gülümsedim,

"evet.. inşallah.. ikisi de hak ediyor sevilmeyi, aşkı yaşamayı.." dedim anlamlı bakarak gözlerine.

Daha nasıl ima edebilirdim ki? 1 aydır her konuşmamızın içi imalarımla doldu bile. Biliyorum önceden şerefsiz, yalancı, kötü bir heriftim. Ama inandım.. Hazal'a aşıktım. Ve onun için her şeyimi verirdim.. aynı Gizem'de olduğu gibi. Elalem iki gün sabretmez sevince, ben aylarca..
Teleri de böyle seviyor işte..

"evet.. hak ediyorlar.. çok seviyorlar birbirlerini" dedi, gülümsemesini güzel yüzüne yerleştirerek.