Her ne kadar hesabı ödemeye çalışsamda ödettirmedi sonucunda. Çıktık mekandan, karşı cadde de maraş dondurmacısı vardı, oraya gittik. Aldık dondurmaları, yakındaki bir parka gittik. Oturduk banklardan birine, elde dondurmalarla,

"üşüyor musun?" dedim.

Hafif omuzlarını silkti.

"biraz ama fazla değil" dedi.. üşüyordu belki ki..

Hazır fırsattan istifade çıkardım ceketi, örttüm omuzlarını. Sevimli bir kız çocuğu gibi gülümsedi,

"sen üşürsün böyle de ama" dedi.

O da düşünmüştü beni, ya da ben öyle anlamıştım..

Bir anlığına tüm sevgim, tüm aşkım gözlerimde yansıdı.. konuşmadım.. sadece gözlerinin en güzel kahve tonuna daldım, erkendi belki ama, geç kalmaktan korkuyordum.. mimik bile oluşmuyordu yüzümde, sadece gözlerimle anlatıyordum ona olan aşkımı..

O da baktı gözlerime.. buluştu gözlerimiz..

sıradan bir bankta, sıradan(!) iki insan bir şeyler anlatıyordu birbirlerine..

Hayat durmuştu o an benim için.. sadece gözlerinden bir cevap bekliyordum.. tüm benliğim Hazal'ın ellerindeydi artık..