Kahvaltı başlamıştı... Ben Şermin'in yanında oturuyordum , Akif ve Dicle de yan yana oturuyorlardı.
Yemeklerimizi yerken Dicle bizler hakkında sorular sormaya başladı...
"Konakta hep 2 kişi mi yaşayacaksınız , aile büyükleriniz ya da kardeşleriniz gelecek mi ?" diye sordu.
Ben kimsenin gelmeyeceğini söyleyecektim ki Şermin lafa atıldı.
"Hayır hep bu şekilde olacağız." dedi...
Zaten ikimizin de kimi kimsesi yoktu... Ama Şermin lafı bana bırakmıyordu bir türlü.
Dicle'nin soruları devam ediyordu.
"Genç çiftsiniz yakında bir evlat sahibi olabilirsiniz umarım." dedi...
Şermin bu sefer bir şey dememişti... Morali bozulduğu belliydi.
"Dicle hanım , Şermin ile benim çocuğumuz olmuyor... Bu bahsi kapatabilir miyiz ?" dedim.
Kadın bozulmuştu... Kocası Akif ona dirseğiyle dokunup kapat çeneni der gibi bir ifade takındı. Dicle özür dilemişti... Şermin yüzüne yalandan bir gülümseme takınıp önemli değil demekle geçiştirdi her şeyi.
O gün yağmur yine gün boyu devam etti... Akif ve Dicle'ye işe alındıklarını kahvaltıdan sonra söylemiştik. Ceplerine bir miktar para koyup onları Büyükada pazarına yolladım. Evde yemeklik pek bir şey yoktu , Şermin'le büyük salonda oturup sohbet etmeye başladık.