Ben içeri girince birbirlerinin yanından uzaklaştılar , Dicle yemek yapmaya devam ediyordu.Az önce olanları gülerek izleyen Akif de masanın tozunu almaya başlamıştı.
Şermin'i yanıma çağırıp dünden bugüne bu kadar değişmesine neyin sebep olduğunu ve bilmediğin bir şeyin mi var olduğunu sordum.
Bu sabah çok güzel bir güne uyandığını ve herkesi çok sevdiğini söyledi... Aslında yıllardır onu bu kadar sevecen bir halde görmemiştim ama sanki bir gariplik varmış gibiydi.
"Onları işe alalım tamam mı Rüzgar ?" dedi...
Önemli olan onun içine sinmesiydi ve Şermin mutlu gözüküyordu...
"Nasıl istersen öyle olsun." dedim... Gülümsedi.
Şermin onların yanına mutfağa gitmişti , ben de kapının önündeki gazeteleri almaya gittim ancak Akif çoktan alıp büyük salona bırakmıştı bile.
Gazeteleri okuyordum , alt kattan gülüşmeler kesilmiyordu büyük salonun kapısını tıklatan Akif'ti...
"Kahvaltı hazır." dedi...
"Kahvaltı salondaki masada olmayacak mı ?" diye sordum.
"Şermin hanım hep beraber yememizi istedi." dedi..
Şaşırmıştım... Aslında güzel bir davranıştı ama Şermin her zaman çalışanları ile arasına mesafe koymaktan hoşlanan birisiydi.
Şaşkın bir şekilde merdivenleri inmeye başladım... Görkemli bir kahvaltı hazırlamışlardı , sofrada bir tek kuş sütü yoktu.
Oturup yemeye başladık.