Safranbolu'ya geçtik minibüsle, bowling'e gitmek istedi, kabul ettim, o karar verecekti sonuçta bu akşam her şeye.. bir kez ihlal haricinde..

Bir iki defa gelmiştim bizimkilerle bowlinge, Hazal oynamamış hiç. Bana da "nasıl atacaksın, şu şekilde, parmaklar şöyle" tarzı öğretmenlik düşecekti..

Sıra sıra atmaya başladık, tabi Hazal atamıyor hiç, atamayınca da kızıyor kendi kendine, kaşlarını çatıyor ki, o hali beni benden alır..

Döndü bana,

"atamıyorum ya hiç :/"

"ahah gel birlikte atalım" dedim, fırsattan istifade.

Aldı eline bowling topunu, zar zor tutarak getirdi, yanaştı yanıma. Uzattım elimi ürkekçe, parmaklarını tuttum doğru şekilde deliklere yerleştirdim. Sonra elini, bowling topunu nasıl tutacağı şekline getirdim. Ben anın güzelliğini yaşarken, bir anlık kafamı kaldırdım, Hazal bakıyor ifadesiz.. kalbim birden hızlandı.. gülümsedim,

"şey.. dene bakalım şimdi, atamazsan gideriz artık" dedim.

"atıcam bu sefer görürsün (:"

Atamadı yine.. dayanamadım güldüm, cimciklemek için üstüme geldi, kaçtım hemen..

Ferrari misin be Teleri.. hey anam hey..