/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +4 -5
    Askerde çavuştum yani nöbet tutma olayım yoktu. Askere yeni gelen adanalı bir çocuk vardı. Çok sakin ama neşeli bir çocuktu. Geldikten yaklaşık 1 ay sonra arkadaşa nöbet yazılmış. Ama taburun en sakin en karalık yerinde, adamı kesseler farkında olmaz kimse. Yanına da üst devre bir arkadaşını vermişler. Tabi üst devre başlamış uyumaya, bunu da dikmiş nöbete. 1 saat sonra taburda bir karışıklık, bir panik, silah sesleri geliyor onun tuttuğu nöbet kulesinden. Çocuğu zar zor getirdiler koğuşa. Bağırmalar titremeler gözlerini dikip bir noktaya bakmalar. Ne olduğunu soran yüz başımıza cinlerin düğününü gördüğü söylemiş tepenin eteğinde. ilk başta hava değişimine gitmek için numara yapıyor dedim ta ki gözlerimle bir şeyler görmeden önce. Çocuk cılız zayıf bir şey ama 3 kişi zor tutuyoruz. Kendini boğmaya çalışıyor acayip acayip şeyler mırıldanıyor. Gözleriyle sanki odada bir şey varmış gibi onu takip ediyor. Ama gerçekten inanmamın tek sebebi vardı. Uyumaya başladığı zaman aniden ellerini boğazına zütürdü. Kendini boğmaya çalışıyor. Nereden esti bilmiyorum ama 3 Kuluvallah 1 Elham okudum ama kimseye farkettirmeden. Çocuğun gözleri kapalı elini ağzına zütürdü bana sus işareti yaptı. Başımdan sanki kaynar sular döküldü. O gün bugündür dua etmeden uyumam.
    edit: alintidir
    talep gelirse başka hikayelerde yazarim
    ···
   tümünü göster