içeri düştüğümüzde herkes farklı odalarda labirent gibi biyer duvarlar bordo siyaha yakın duvarda meşaleler var ve yukarıdan sürekli patlama ve çığlık sesleri geliyo arkadaşlarımı aramaya başladım ve sonunda biriyle karşılaştım o da en iyi dostum harun du kalıplı esmer bi çocuktu ben onun aksine kısa boylu beyaz tenli bi çocuktum zaten ergenliğe bizden erken girmiş ki suratı sivilce doluydu harunla bi çıkış yada bi insan bulmaya çalışıyorduk ve birden aklıma sevdiğim kız geldi adı dilaraydı biraz tombul ve şirin bi kızdı onu bulmalıydım hayatım pahasınada olsa onu kurtarmalıydım