6 sene gülen cemaatinin içinde yer aldım.
Lisedeyken,
Gece gündüz demeden bizi eğitmek için koşturan öğretmenlerimizi gördüm.
insanların hiçbir karşılık beklemeden Allah rızası için yardımda yarıştıklarını gördüm.
Gülen cemaatine laf soyleyenlerle tartışacak hale geldiğimi gördüm.
4 senem böyle geçti.
Üniversiteye başlayınca,
Bi şeylerin doğru gitmediğini anlayıp sorular sormaya başladım. Ne kadar iyi insanlar olduğuna hayret ettiğim insanların 'bizde yukardan gelen talimatlar sorgulanmaz, emre itaat esastır.' Dediklerini gördüm.
Bize facebook kullandığımız için kızan lise öğretmenlerimin hepsinin facebook ve twitter hesabı açtığını ve sürekli paylaşım yaptıklarını gördüm.
Namazlardan sonra 'Allahümme ecirna min-şerrin siyaset' diye dua eden adamların 7-24 siyaset konuştuklarını gördüm
Askeri ve Polislik sınavlarıyla ilgili dedikoduları ilk duyduğumda yetkili bi abiye gidip 'kesinlikle hayır biz böyle bir hakka girer miyiz.' cevabını alacağımdan emin olarak bu dedikoduları sorduğumda; o çok sevdiğim abinin ' fatih ahir zamandayız, herkes boyle yapıyor. Oralara bizim gelmemiz daha hayırlı' diyerek gözümde yerle bir olmasını gördüm.
Aynı abinin 30 mart seçimlerini konuşurken 'ne kadar güçlü olduğumuzu bilmiyorlar, Erdoğan 15 gün içinde Malezyaya kaçacak' diyecek kadar, gökten emir gelmişcesine kendinden emin olduğunu, buna inandırıldığını gördüm.
Çok sevdiğim abilerin 'bu zamanda hizmet twit atmak' diyerek ibadetlerimizin şeklini bile değiştirebilecek kudreti kendinde gören insanlarin her dediğine koşulsuz, şartsız inandığını ve bize aktardığını acıyarak gördüm.
16 aralığa kadar bana Ahmet davutoğlu nu, Erdoganı ne kadar sevdiğini, Davutoğlu nun ne kadar işinin hakkını verdiğini anlatan ev arkadaşlarımın 18 aralıktan itibaren ikisine de sövecek kadar değiştiğini gördüm.
Bizim eve gelip yatsı namazını kaldırdıktan sonra daha seccadeden kalkmadan, 'sen kim oluyorsun da benim dershaneme karışıyorsun.' gibi cümlelerle ülkemin 'dönemin başbakanını'nın utanmadan gıybetini yapan bölge abilerini gördüm.
Birer seçim arayla yazının başlığını bile değiştirme gereği duymadan 'bu seçim oyum... ' basligindaki boşluğa sırasıyla 'akp, chp, hdp' yazarak utanmadan köşe yazısı yazarak vantilatörden daha hızlı dönen köşe yazarlarını gördüm.
Siyasetle kafanızı meşgul etmeyin diyen abilerin 30 mart seçimlerinde insanlara 'biletlerinizi alalım sen memleketine git akp dışında herhangi bir partiye oy ver, gel' diyecek kadar boğazlarına kadar siyasete girdiklerini gördüm.
Tıp fakültesindeki iki öğrenciyi gerekli talimatları vererek GATA ya silahlı kuvvetlerin tam ortasına yatay geçişle gönderip, onları aramayın sormayın diyen abileri gördüm.
Sohbet ederken birlikte 'cemaatin siyasetle ne işi olur, bizi boyle şeylerle ugrastırmamalari gerekiyor.' dediğimiz, ortak fikirlerimiz olan sınıf arkadaşımın artık ne anlatıp, ne izlettirirlerse 1 hafta sonra tamamen değiştiğini üzülerek gördüm.
Bir anda ortaya çıkan ve kim olduğu hakkında hiçbir fikirleri olmadığı 'fuatavni' nin diyeceklerini dört gözle bekleyip retweet etmekte yarışan takkeli insanları gördüm.
'Cemaatin siyasetle ne işi var' diye sorduğum, 15 gün öncesine kadar odasında Erdoğan posteri olan abinin, 'Milleti Erdoğan in yaptığı pisliklerden kurtarmak lazım. Bişey yapmadan duramayız.' dediğini gördüm.
Seçimden once 'AKP yüzde 30 dan fazla oy alamayacak' diyen Taraf gazetesi yalancı yazarın cemaat icinde kahraman olduğunu gördüm.
En çok üzüldüğüm; bu milletin saf çocuklarına, cemaatten çıkanların üzerinin Efendimiz(s.a.v) tarafından çizildiğini rüyasında gördüğünü anlatan O zat in videosunun surekli izletildiğini gördüm.
Aynı zatın çeşitli gazetelerde dergilerde ülkemi kötüleyen makaleler yazılar yazdığını gördüm. Ülkemin cumhurbaskanina firavun' dediğini, cemaatten kimsenin de 'o bu ülkenin meşru lideri, sen kim köpeksin ki, nerden güç alıyorsun ki ona boyle hakaret edebiliyorsun.' demediğini, diyemediğini gördüm.
Ülkemizin çeşitli yerlerinde olan selleri bile 'Akp ye oy verdiğiniz için bunlar başımıza geliyor' diyecek kadar alçak Zaman yazarlarını gördüm.
400 dönüm arazideki malikanede yaşayan O zat' ın Zaman gazetesindeki röportajında yatağının fotoğrafını koyarak 'ayaklarını uzatmasin diye kısa yatakta yattığı'nın yazıldığını gördüm.
Bütün siyonistlere, misyonerlere bile, herkese hoşgörü gösteren zatın ülkeme beddua ettiğini, tabandakilere izletilip 'Amin diyin' diyenleri gördüm.
'baska hizmet edenler de var ama bizden fazla kimse hizmet edemiyor.' diyerek, türkçe öğretmeyi, twit atmayı, siyaset yapmayı ibadet addederek, riya'nın dibine vuran zavallı abileri gördüm.
Cemaatin, bir savaşta olduğunu kabul edip Erdogan i devirmeye yemin ettiğini gördüm.
Daha çok fazla şey gördüm.
2 sene daha dayanabildim.
Son olarak, Türk milletinin vergileriyle alınan, yapılan Türk Silahlı Kuvvetlerinin Helikopterlerleriyle, silahlarlariyla Türk Milletini bombalayıp Yunanistan'a kaçan P.i.Ç üyesi teröristleri gördüm.
Yaşadıgımız her kötü olaydan hemen sonra olduğu gibi 15 temmuzdan sonra da, üç beş doğru yalan haber gördükten sonra 'Erdoğan in komplosu bu kendi kendine yaptiriyor.' diyen akıl izan yoksullarını gördüm.
20 yaşında, her fırsatta sokağa koşan siyaset ve sosyoloji uzmanı gençlerin 'erdogan niye milleti sokağa çıkarıyor ki, guvenlik güçleri önlesin darbeyi' dediğini gördüm.

Bunlar benim gördüklerim, Allah gördüklerimden, bildiklerimden hesap soracak.
Yalancılıkta, riyakarlıkta döneklikte hikmet aramadım, vardır hocaefendinin bi bildiği demedim. En başından beri az çok farkındayken bile bağımı tamamen koparmam 6 senemi aldı. Bugüne kadar da bağını koparamayanlara hoşgörüyle bakıyordum. Artık milletime ateş eden helikopterleri tankları gördükten sonra, ölen 161 masum insanımızı gördükten sonra hosgorü gösterecek bişey kalmadı.
Gördüklerimin gereğini yaptım. Yanlış görüyorsam da milletimle birlikte görüyorum, devletimle milletimle yürüyorum. Milletimin yanlışı at gözlüklü bir cemaatin doğrusundan evladır.