Şubat ayı sonlariydi. 2 yıl aradan sonra Münevver Hanim odasında yatacagini söyledi. Annem ve Ben sesimizi çıkarmadan aşağı Odamıza cekildik. Gece boyu Münevver hanim in ağlama seslerini duyduk. Yanına gitsemmi gitmesemmi bilemedim. Annem yerimde kalmami ve onu rahat birakmami söyledi.
Sabah olduğunda Münevver hanim daha önce odasında hiç gormedigi yıllardır bu evde olmayan bir vazo tarzı camdan yapılmış şekli belirsiz birsey getirdi ve içi is olmuş bir haldeydi.
Olaylarla bir ilgisinin olmayacağını düşünerek çöpe attı vazoyu. Saatler geçtikten sonra akşam oldu Münevver hanim tek kalmak istemedini ve benim onla odasında kalmami istedi. Zaten olayların ne olduğu bundan sonra belli olmaya başladı.
Gece oldu 2 yıl önce duyduğum ayak sesleri yine evin içinde annemin uyandigini düşündüm ama dolabimizda dusumuzda Odamıza gece evde hiç dolanmamisti. Acaba korkuyormuydu. Münevver Hanim derin bir şekilde uyuyordu ve sayikliyordu. Uykularinda son zamanlar da devamli Aykut bey in adını sayikliyordu belliki yaşadığı tramvadan kurtulamamisti. Ben ona yönelmişken . Ayak sesleri dahada siddetlenerek arttı ve yattimiz odanın kapisina sertce bir tekme geldi sanki. Münevver hanim sicrayarak uyandı.
Ne oluyor Güllü dedi
Kapıya birşeyin vurduğunu söyledim.
Panikle yatktan kalkıp ışığı yakarak kapıyı açtı ve sabah çöpe attığı vazo tarzı şey kapının onundeydi. Eline alıp bunu sen mi yaptın diyerek bana döndü Hayır dedim.
Hızla annemin yanına indik kapıyı çok sert açtı Münevver hanım . Annemde korkuyla uyandı.
Münevver Hanım.
Bunu senmi odamin kapısına Attın hediye diye sordu.
Annem şaşkın bir şekilde ben uyuyordum birsey yapmadım. Dedi.
Bahçeye çıktık Bahçedeki çöp kutusu yere devrilmis bütün çöpler etrafa sacilmisti.
Münevver Hanım.
Bu şakayi kim yapıyorsa kötü hesap soracagim dedi bize ve odasına çıktı .