"Hadi oğlum kalk artık okula geç kalıcaksın "
Annemin bu cümlesini duyup yataktan fırlamıştım. Okul kıyafetlerimi giyip hemen kahvaltı masasına oturmuştum. Hızlıca kahvaltımı bitirip okulun yoluna koyulmuştum. Hızlı adımlarla gidiyordum hatta bir zaman sonra koşmaya başladım. Nihayet okula gelmiştim. Çantamı sırama bıraktım gözlerim Sena'yı arıyordu ama yoktu. Sıramda oturup Sena'yı beklemeye başladım. ilk dersin başlamasına 10 dakika kala gelmişti.
S:Uyanamadım da o yüzden geç kaldım. Günaydııııın
B:Günaydıın

Ders zili çalmış ve Tevfik Öğretmen gelmişti. ingilizce Öğretmenimizdi kendisi. Çok yakışıklı bir adamdı. Beğenirdim kendisini tıpkı onun gibi olmak isterdim. O da beni çok severdi çünkü sınıfta en çok onun dersleri ne katılan ve en yüksek notu alan bendim. ingilizce aşığıydım adeta. O gün öyle geçip gitti. Bir sonraki gün yine aynı olaylar. Günler böyle birbirini kovalıyordu. 4 sene geçmişti ve 17 yaşındaydık. Evet 17 yaşındaydık. Sena ile hala beraberdik. Birbirimizi çok seviyorduk okul çıkışlarında beraberdik. Okulumuzun 2 sokak arkasında park vardı. Her okul çıkışı oraya giderdik müzik dinler , muhabbet ederdik. Aynı lisedeydik Sena ile ama sınıflarımız bölümlerimizden dolayı farklıydı. Ben ilkokuldaki ingilizce başarımı sürdürdüm ve yabancı dil bölümündeydim. Sena ise Sözeli güçlü biriydi. Kendisine ait bir şiir kitabı vardı , şiir yazmayı çok severdi. Hatta yazdığı şiirlerinin çoğu benim içindi. Bu da beni çok mutlu ederdi. Yeni bir şiir yazdığı zaman bana okurdu o ince narin güzel sesiyle. O şiirini okurken yalnızca onu izler ve dalıp giderdim. Öyle güzeldi ki anlat deseler şiir kitaplarına sığdıramazdım. Mutlu bir hayatım vardı. Bazen Sena bize geliyor Anneme yardım ediyordu , hep birlikte televizyon izliyorduk. Annem de Sena'yı çok severdi. Adeta kendi kızı gibi sever sahiplenirdi bu da benim hoşuma gidiyodu açıkçası. Ama ben Sena'nın ne annesi ne babasıyla tanışmamıştım hatta bir kere bile olsa görmemiştim hiçbirini. Çok merak ediyordum...