Ben aşağıda elim ayağım titreyerek bekledim. aradan 1-2 dakika geçmişti ki daha yarım saat önce vedalaştığım kız kapıdan çıkıp şaşkın şaşkın bana gelmeye başladı. yanıma gelince "sinaan" dedi ve sorgulayan bakışlarla gözüme dikti gözlerini. belli ki bir şey oldu diye korkmuştu baya ama ben güçlükle de olsa gülünce gözlerindeki korku meraka dönüştü. "iyiyim iyiyim sakin ol" diye rahatlattım onu ve elimde tuttuğum kutuyu gösterdim. hediyenin kutusu bile güzeldi beyler o yüzden baya içime sinmişti hediye ama sadece vereceği tepkiyi merak ediyordum. hediye olduğunu anlamış olacak ki "o ne" dedi gülerek. "sana aldım ama vermeyi unuttum gece biraz geç oldu kusura bakma" dedim hafif titrek bi sesle. daha hediyenin ne olduğuna bile bakmadan boynuma atladı. onun o hareketinden sonra kafamdaki tüm kötü senaryolar silindi bir anda. yüzüme tekrar  baktığında fark ettim gözlerinin dolduğunu ve "ama ben sana bişey almadım" dedi mahcup olmuş gibi. onun öyle çocuk gibi karşımda yaşlı gözlerle durması nedense beni mutlu etti beyler. "gerek yok ki zaten sen hediyeyi beğen yeter" dedim kutuyu ona uzatarak. kutuyu elimden aldı ve paketi  yavaşça açtı. benim gözüm sürekli onun üstündeydi ve vereceği tepkiyi acayip merak ediyordum. kutuyu da açıp hediyeyi görünce aşık olmuş gibi baktı kolyeye.bu sefer daha da yaşlanmış olan gözleriyle bana bakıp yine atladı boynuma. "beğendin mi" diye sordum fısıldar gibi. "çok beğendim" dedi ve sesi ağlar gibi çıkmıştı baya baya. yine gözlerine bakıp " iyi bari beğenmezsin diye kormuştum ben de" dedim."sinan iyi ki varsın" deyince onu o an alıp gitmek istedim beyler. nereye olduğu önemli değildi. birazdan eve geri dönmesini değil hep yanımda olmasını istiyordum. "sen de iyi ki varsın Derin" dedim ve o an her şeyi anlatmayı düşündüm bir ara. yıllardır içimde tuttuğum ne varsa anlatayım bu gece bitsin dedim ama olmadı. "çok değerlisin benim için" diyebildim sadece. gözündeki yaşı silip kolyeyi takmamı istedi ve bana dönüp "yakıştı mı" diye sordu muzip bir sesle.