-
1101.
+27Ben öyle oflaya poflaya yürürken burak "kanka gidip şimdi versene" dedi. "eve girdi oğlum kız nasıl vericem" dedim boş boş suratına bakarak." ya kanka ara insin iki dakika,git kapısına ver" deyince hafiften kafama yattı aslında." o kadar uğraştık ettik bugün vermezsen bi anlamı yok" deyince ben iyice gaza geldim ve "tamam lan gel evden alalım iyice geç olmadan gidip vericem" dedim. burak'ın verdiği gaz işe yaramıştı ve ailesi falan ne der diye düşünmeden eve hediyeyi geri almaya gittim. kapıyı açan ablama birşey alıp geri dönücem diyince haliyle açıklama bekledi ama yanağından öpüp işim var dedim gülerek.o da güldü ve daha fazla üstelemedi. burakla beraber yine yola çıktık ama bu sefer yanımda gelemezdi. biraz benimle yürüdükten sonra "kanka ben dönüyorum sana bol şans" dedi sırıtarak. onunla da sarılıp "eyvallah kardeşim dua et kafama fırlatmasın" dedim sırıtarak. baya gülüştük orda ve burak beni heyecanımla başbaşa bırakıp evine döndü ben de ağır adımlarla yürümeye başladım. evin yakınlarına geldiğimde telefonu çıkarıp elim titreye titreye Derin'i aradım. telefonu heyecanla açıp "sinan? " dedi. cılız bi sesle "Derin evin önündeyim aşağı inebilirmisin" diye sordum. "bişey mi oldu sinan iyi misiniz" dedi telaşla ve iyi olduğumu anlatıp aşağı inmesini istedim. "tamam bekle iniyorum" dedi yine aynı heyecanlı sesle ve telefonu kapattı. hayatımın en stresli dakikalarından biri de onun telefonu kapatmasıyla başladı.
başlık yok! burası bom boş!