Yusuf'u ilk defa bu kadar ciddi ve kendinden emin görüyordum. Zaten mafya gibi çocuk aq.

Bu saldıran 3 bin eve çıkmışlar sene başında, evlerini de öğrendik o gece.

Nöbetçi eczaneye gittik gecenin bilmem kaçında. Fatih'in yüzüne hafif pansuman yaptılar, bir iki tane de krem verdiler. Yurda geçtik oradan..

Yatmadan kararlaştırdık her şeyi, Fatih yarın gitmeyecekti okula, Beyza'ya da gece anlatacaktım, aradım,

"Beyza, Fatih yarın gelmeyecek okula tamam mı canım? endişelenme.."

"of Teleri of" dedi hıçkırarak. Hala ağlıyordu demek ki..

"ya dediğim gibi işte, sen ağlama, uyu, yarın görüşürüz fakültede, iyi geceler"

"tamam ya sana da.."

Sabah, Fatih'i uyandırmadan çıktım odadan, diğerleriyle üniversiteye geçtik. Bölümlere dağılıp sınıfa çıktım, Beyza çok kötü olmuştu dün akşamdan dolayı, gece ağlamış, gözlerinin etrafı hep kırmızıydı. Oturdum yanına, nasıl olduğunu falan sordum,

"Teleri bir delilik yapmayın nolur zarar görmeyin" dedi, üzgün bir şekilde.

"zarar görecek biz değiliz merak etme sen.."