yeşim eve gitmek istediğini söyledi, onu ne kadar yalnız bırakmak istemesem de çok ısrar etti ben de belki biraz yalnız kalırsa
daha iyi olur diye düşünüp evine bıraktım sonra ben de eve geçtim düşünmeye başladım. yeşimi bu durumdan nasıl kurtarabilirdim?
buraya gelmeden önce hayatım gayet güzeldi çok yakışıklıyım demek yanlış olur ama ortalamanın üstündeydim yani çoğu kızı
elde edebiliyordum ama hiç bu kadar aşık olmamıştım beyler, bunu yaşayan anlayabilir sadece. sonra aynanın karşısına geçtim
kendime baktım, ne gibe yarıyosun sen, canından çok seviyorsun sözde dıbına koyim bu git kendini feda et o rüyaları sen gör
sen ağla sen zırla sen kork ama o kızın saçının teline zarar gelmesin dedim, kendi kendimle konuşuyordum, kendi kendimi
ikna etmiştim. yeşimi sadece ben kurtarabilirdim çıktım evden rıfkı bininin yanına gittim. yeşimi kurtarmak için
ne yapmam gerekiyorsa ben hazırım dedim, emin misin oğlum bak ben bunu yıllarca yaşadım göründüğü kadar kolay değil
köpek gibi pişman olursun dedi. sen ne anlarsın lan dedim, o kızın başına bunları açtıysan şimdi de kapatacaksın, bak ben burdayım
ben görmek istiyorum o rüyaları o kız zarar görmesin dedim, bana baktı duygulanmış gibiydi, ama ondan hala nefret ediyordum.
tamam dedi, yeşimin evine gidelim orda bitirelim bu işi, belki de hayatımı mahvetmeye gidiyordum her gün aynı şeyleri
yaşayıp her gün korkuyla uyanacaktım lanetlenecektim belki de, ama buna değerdi be beyler. emin olun değerdi. çok mutluydum bi yandan
sevdiğim kızın kahramanı olacaktım dıbına koyim, onu ben kurtaracaktım, benim sayemde iyi olacaktı. tekrar gülebilecekti, belki de rüyasında bizi
görecekti beyler, bu güzel hayallerle çaldım kapısını. kapıyı çaldım çaldım açan yok, ona bakan yaşlı kadından da ses gelmiyor
ama yeşim evde olmalıydı diye düşündüm, bana eve gitmek istediğini söylemişti ve bensiz dışarı çıkmayacağına da adım gibi emindim.