ilerlemeye başlamıştık.. Cinintaye Marid kabilesi kapısına doğru giderken bizi gören kafir cinler onlara destek vermek için yolumuzu kesiyor.. Zaman kaybettiriyor ve bize zarar vermeye çalışıyordu... Nusaybin kabilesi lideri ise bana öğüt ve bilgiler veriyordu. Bir insanı oradan kurtarmak çok büyük bedeller istediğini belkide benim öleceğimi söylüyordu... Korkmuyorum diyerek zaten ben bu yolda herşeyi kabul ettiğimi dile getirdim. Cinintaye kapısına geldiğimizde dışarıda bir Marid ordusu ile görkemli yanan bir kapı büyüklüğü ise neredeyse binlerce metre ve genişliğinde idi. Zihure izlebmekteyiz dedi. BURKAN tarafından Nusaybin lideri bu bir tuzak burada bunları çok kolay geçebilecek gücümüz olduğunu biliyorlar. Seni içeriye sokmak amaçları diyordu. istiyorsan vazgeçebilirsin ama bir müslümanı adem soyu olmasının bir önemi yok Allah yolunda olan biri için canımızı vermeye hazırız diyordu ç. Kararlıydı Nusaybin kabilesi bir anda bağırıyor ve kafir Marid ordusu korkudan kapıya doğru çekiliyordu. GÜCÜMÜZ vardı evet ama bu savaşın sonuçları çok büyük kayıplarla sona erecekti. Öne doğru yürüdüm ve dualar okuyarak onlara orada kalmasını söyledim.. Dinlemediler ve mühürlü duvarı oraya diktim. Yanımda birde Hurfeyneyi hissediyordum. Endişelebmediğini ve benimle beraber olduğunu söylemesi beni rahatlattı. Tüm yanımdaki yoldaşlarım bana bakıyordu ama onların canını kendi bulaştığı birşey için riske atamazdım...