Kara bulutların yaklaştığı bir günde, açık denizlerde dolaşan kara yelkenli bir gemi görüldü. Bu gemi korsan Çelikbaş'tan başkasına ait değildi. ilerleyen saatlerde fırtına bastırdı ve gemiyi beklenmedik bir şekilde gizemli bir adaya zütürdü. Karaya oturmuşlardı. Çelikbaş ise o anda kamarasında uyuyordu. Uyandığında tüm mürettebatı vahşice katledilmiş hatta bazılarıysa adanın yerlileri tarafından kaçırılmıştı. Sadece kaçırılan kişilerin yannanları uzun olduğuysa şüphe vericiydi. Anlaşılan yerli halkın onlara karşı bir sevgisi vardı. Ama kimsenin Çelikbaşınki kadar uzun ve görkemli değildi. Zaten ona bu ismi veren şey de gibinin baş kısmının paslanmaz çelikle kaplı olmasıydı. Neyse Çelikbaş uzun bir yürüyüşten sonra taşaklarındaki dedektörler sayesinde aradığı köyü bulabilmişti. Gözlerine inanamadı her yer zenci kaynıyordu. Sonra birden vızıltıyla gelen zehirli bir okla anlının ortasından vuruldu. Bayılmıştı. Ama etraftaki yoğun testesteron kokusu sayesinde ayılması uzun sürmedi. Kendisini köyün merkezinde siyah bir celladın karşısında buldu. Bir addıbının ölümünü izlemişti. Şimdi de sıra kendisine gelmişti. Artık elindeki son kozu oynayacaktı. Rüzgar tenini okşuyordu. Bulutların arasından güneş onu selamlıyordu. Zaman geçmiyordu sanki. Sonra usta bir hamleyle yannanını kilotundan sıyırp, hemen birkaç şak şuk sesiyle doldurup ateş etmesi bir olmuştu. Kısa bir sessizliğin ardından yere düşen üç cesedi izledi. Yaylım atışıyla aynı anda üç zenciyi yere sermişti, celladınsa başı görülmüyordu bile. Zencilerin gözleri güneş ışığında parlayan o çelik başla kamaşmıştı. ilk defa böyle büyüklükte birşey görüyorlardı. Ardından kadınlardan yalanma sesleri duyuldu. Bazılarıysa oracıkta boşaldı. Halk onun başına toplaşmıştı. Sıraya girenler bile vardı. Bazıları ölçmeye çalışıyor ardından tarih kitaplarına boyunu kaydediyorlardı. Adeta ona tapıyorlardı. O gün sabaha kadar inleme sesleri kesilmedi. Günlerce nehirlerden döl akmıştı. Artık Korsan Çelikbaş'ı zevkli günler bekliyordu. Sonunda bu hikaye uzun yıllar boyunca bir sır olarak kaldı. Taki sizler bu hikayeyi okuyana dek...