yeşim yine aynı rüyayı görüyor deliler gibi çığlık atıp ağlıyordu, onu öyle görünce kahrolmuştum uyandırmaya çalışıyorum yeşim diye bağırıyorum sallıyorum ama uyanmıyor beyler.. o an ki çaresizliğim anlatamam.. en son yeşim kendi kendine uyanmıştı, hala ağlıyordu yanına yattım sarıldım uyumamalıydım özür dilerim dedim, öptü beni, seni seviyorum dedi beyler. iyice sinirlenmiştim gel benimle dedim bi hışımla dışarı çıktık rıfkının evine doğru yürüyorum, yeşim gitmeyelim diyor yalvarıyor bu işi bugün çözeceğiz diye bağırıyorum, seni öyle görmeye dayanamıyorum diyorum. rıfkının evinin önüne geldik kapıyı çaldım bağırdım açmadı, ama evde olduğundan adım gibi emindim. alacaklı gibi kapıya tekmeler atıyorum 5 dakika sonra geliyorum dedi rıfkı, açtı kapıyı sonra ne oldu dedi içeri girdim direk. bana bak dedim, bu kız her gün aynı şeyi yaşıyor böyle hayat mı sürebilir, gencecik kız lan huur çocuğu yaşından utan dedim, ben yıllarca dayandım dedi, ulan sen dayandıysan bu kızın ne suçu var dıbına koyduğumun evladı diye bağırıyorum bu işe bi çözüm bul lan artık diyorum kime gidilecekse gidelim diyorum. bana baktı "bunun hiç bi yolu yok oğlum artık" dedi, öyle bi dedi ki huur çocuğu içimde ki tüm umudumu da bitirdi, yeşim yine ağlamaya başladı, söz vermiştim yeşime ve tutamamıştım beyler, canımdan çok sevdiğim kız her gün deliler gibi acı çekerek uyanıyor elimden bir şey gelmiyordu