Sınıfta kalmıştım o sene evdekilerin bana karşı bakışı bana olan sevgileri ben büyüdükce azalmaya başlamıştı bunu hissediyordum tam bir bunalım içindeydim belkide ergenlik küçük ergen kuruntuları... Gun geçtikce evdekilerin üstümde baskısı artmıştı ve babam beni sınıfta kaldığım için tam 1 sene boyunca sanayide tornacı bir arkadaşının yanına çalışmak için vermişti ben evdekilerin her dediğini yapan babamın ihtiyacı olmasa bile calisip parayı babama veren engeç saat 7 de eve giren bir tipdim ve yaz bitti okullar sonunda açıldı sanayiden kurtulmuş oldum evdekilerin baskısıyla 2. Kez lise 2 ye başlamıştım sınıf muhasebe bölümünün anadolu kolu olduğu için sadece 20 kişilikdi bunun 5 taneside kız yeni sınıfıma ilk girdiğimde bilirsiniz herkesin üstünüzde ön yargılı bakışları olur ve tip tip size bakarlar ister istemez sizde biraz irkilirsiniz ve kendinize hemen arkalarda oturacak bir yer ararsınız herneyse sonunda arkada boş bir yer bulmuştum uyuyan bir cocuk vardı hemen gittim ve onun yanına oturdum zaman git gel nerdeyse 2 hafta kimseyle iletişime geçmedim sınıfta sonra günler geçtikce hepsiyle tanıştım ve 3 4 tane samimi arkadaşım oldu abbas mahmut ve burak öğle araları beraber takılırdık ama en çok mahmuta kanım ısınmıştı renkli bi karekter tam bir fırlamaydı öbürleri kendim gibi sessiz ama aramızda mangubacı tiplerdi