öncelikle eğitim sistemimizi gibeyim.

evet derdim lys. şunu söyleyerek başlayayım ben öyle çok çalışkan bi panpanız değilim hatta lisemde oldukça kötüydü. ama son sene çalışmayla ve soruların çalıştığım yerden gelmesiyle 6 bin civarında bir mf sıralamam var. ben hiç böyle beklemiyordum. kimse beklemiyordu. doğal olarak tıp fakültesi baskıları başladı.

ama tıp demek ömür boyu öğrencilik gibi bişey. internette okuduğum yazı ve tıp okuyan kuzenden aldığım onayla tıp okursam ancak 34 yaşında rahata erebilirmişim. bu yüzden ne kadar aileme gurur kaynağı olacak olsamda tıpı direk eledim. çünkü ben o kadar çalışmaya alışkın bir oğlan çocuğu değilim.

sevdiğin mesleği seç diyenler olacaktır. hiç bir mesleği sevdiğimi düşünmüyorum. araba yarışçılığı felan dışında yani.

geri iki seçenek kalıyor. diş hekimliği ve mühendislik.

bu sıralamayla gireceğim bir mühendislikte işsiz kalacağımı sanmıyorum. ama diş hekimliğinin hemen hemen yarısı kadar para kazanacağımı düşünüyorum. ve mühendis kafasıda varmıdır bende bilmem.

e o zaman diş seçmek mantıklı geliyor ama ondada şöyle bir sorun ortaya çıkıyor. geçen sene geçirdiğim kaza sonucu sol elimin hassasiyetini %15 civarında kaybetmiş durumdayım.

diş hekimliğide el hassasiyeti isteyen bir meslek. yani yapabilirmiyim tam bilmiyorum. sağ elimde sorun yok ama. bilemiyorum işte.

benim yerimde olsanız ne yapardınız?