Denize gittik ve bizim çadırımıza doğru yürüdük. En köşedeki çadır bizimki. Yeşil küçük bir çadır. Aslında 6 kişi de yatmıştık o çadırda, ama yinede küçük.

Ben: Bu çadır benim
Büşra: Yalan konuşma.
Ben: Gerçekten benim.
Büşra: Sen buraya hep kız mı atıyorsun?
Ben: Seni burda gibmek için çağırmadım, öncelikli amaç eğlenmek. Ama devamı da olabilir onu bilemem.
Büşra: Eğleniriz illaki.
Ben: Biz akşamları arkadaşlarla geliyoruz, ve burada kalıyoruz bazen. Tamam tamam aslında benim değil arkadaşımın ama bugünlük benim.
Büşra: Geceye kadar mı?
Ben: Sabaha kadar.