Öğlene doğru beklenen akrabalar gelince yavaş yavaş ayaklanmaya başladı herkes. camiye geldiğimizde çok büyük bi kalabalık vardı beyler.22 yaşındaki bir kızın değil de sanki çok ünlü birinin cenazesi var gibiydi.o güne kadar hiç cenaze namazı kılmadığımız için burakla arkalara bi yere geçip sağa sola bakarak kıldık namazı. namaz bitince bu sefer mezarlığa gitmek için yola çıktık. mezarlığın güzeli olur mu olmaz mı bilmiyorum ama Gökçe ablanın mezarı cidden çok güzeldi beyler. çevresi çamlarla kaplı kocaman bir mezar kazılıydı biz oraya vardığımızda ve sonradan öğrendiğime göre aile mezarlıklarıymış zaten. dualar eşliğinde herkes bir avuçta olsa toprak attı Gökçe ablanın mezarına ve daha geçen gün kanlı canlı karşımda yatan kız toprak oldu gözlerimin önünde. defin işlemi de bittikten sonra yine Derin'lerin evine geçti aynı kalabalık. yemek falan dağıtıldı evde ve o an farkettim aç olduğumu. neredeyse 1 gün boyunca hiçbir şey yememiştim ama o acıyla açlık bile hissetmedim.bir süre daha oturduk evde öylece ve herkes Gökçe ablayı konuştu saatlerce.o gün daha iyi tanıdım onu ve daha çok sevdim. keşke daha önce tanısaydım diye iç geçirdim. çok tanımadığınız biri bile olsa ölünce kıymeti daha iyi anlaşılıyo insanın beyler o yüzden kimseyle küs ayrılmamaya çalışın.ben ilerleyen yıllarda bunun acısını çok çektiğimden sizlere bunu söylüyorum ne olursa olsun küs ayrılmayın ölümden ötesi yok şu dünyada.