Çeşme'den ayrılacağımız gün.. bu masum kıza kırmadan(!) ayrılmamız gerektiğini söylemek istiyordum, zaten gözleri dolmuştu gidecek olmamdan, el ele yürüyorduk, ağaçların gölgelendirdiği bir yeşillik vardı solumuzda, sağımızda ise sahil uzanıyordu, "oturalım" dedim..

Oturduk, üzgündü daha şimdiden.. ne kadar hızlı, o kadar az acı sanıyordum.. derin bir nefes aldım,

"Alara.. gidiyorum bugün biliyorsun.." dedim.

Kafasını salladı, iyice üzülmüş şekilde.

"ben.. yapabilecek miyim emin değilim.. şey.. uzaktan ilişki yani.." dedim, gözlerimi önüme indirip.

Şaşırmıştı.. tırnaklarıyla oynuyordu,

"nasıl yani sevgilim, ne demek istiyorsun?" dedi, sesi titreyerek.

Bir derin nefes Teleri.. tamamdır.. hadi şimdi..

"ben her gün seni düşünerek, sen yanımda olmadığında üzülmek istemiyorum, 3 sene geçer mi Alara? askerlik falan da olacak, zor.. çok zor bu durum. Altından kalkamam.."

Kafamı kaldırdım, göz yaşları akmaya başlamıştı.., elimi tuttu,

"beraber kalkıcaz Teleri, ikimiz, aşkımızla" dedi..

Yaktın beni be Alara.. ne diyeceğim bu laftan sonra sana?