"bu gecenin son partı beyler yatıcam şimdi yarın işe gidicem ama boş bulduğum vakitlerde yazıcam yarın bitiririm büyük ihtimal hikayeyi, okuyanlardan ricam şuku veya entry girsin okuduğuna dair, yazdıklarımı duvara anlatmak gibi hissetmek istemiyorum okuyanlara teşekkürler iyi geceler herkese."

rıfkı amca bunları anlatırken yeşimin gözlerinden akan yaşlar dikkatimi çekmişti, ama rıfkı amcayı bölmemek için konuşmadım.
-salim abi bak oğlum şimdi dedi, eline kağıt kalem aldı, bi elips çizdi bu sensin dedi, nasıl yani abi dedim oğlum bu senin için bundan sonra dedi, hala anlamadım abi dedim, bak şimdi dedi, sen kimden nefret ediyorsun diye sordu. yavuz denen şerefsizden abi dedim, tamam dedi elipsin içine yavuz yazdı, ve arapça garip şeyler söylemeye başladı, tabii anlamıyordum korkuyordum da ama işin ucunda yavuzdan intikam almak vardı ve salim abiye güveniyordum, bunca şeyi boşuna yapmış olamazdı. kağıtı aldı duvarına astı, tamam oğlum dedi, ne tamam dedim, göreceksin ilerde o nefret ettiğin çocuk senden daha kötü hale gelecek bitecek harap olacak dedi, ne zaman abi dedim, ne zaman olacağı asla belli olmaz oğlum ama elbet olacak dedi. çıktım evden, günler geçti, haftalar geçti yavuz hala aynıydı hala sevdiğim kızla sevgiliydi içten içe salim abiye küfür etmeye başlamıştım ki o güne kadar.. yavuzun babasının iflas ettiği haberi çabuk yayılmıştı, çok büyük borca girip intihar etmişti bir de. yavuz ondan sonra okulu bırakıp çalışmaya başlamıştı, bi yandan seviniyordum ama bi yandan da bu kadarını da hak etmediğini düşünüyordum ama sevinen yanım daha çok ağır basıyordu. o olaylardan sonra sevdiğim kız da ondan ayrılmıştı, ama taşınmışlardı buralardan. ben de kaybetmiştim ama yavuz da kaybetti diyerek avutuyordum kendimi. ama bunlar yaşandıktan sonra her gün rüyalar görmeye başladım rüyamda yavuz beni bi sandalyeye bağlamış, 7 kez neden yaptın diye bağırıyordu, sürekli bu rüyayı görüyordum artık canıma tak etmişti ve salim abinin yanına gittim