peki senin çizdiklerin de neden sizin baş harfleriniz vardı dedim, merak ettik kardeşim dedi, biz gittiğimizde kapı açıktı ama rıfkı amca evde yoktu, bizde o garip şekilleri görünce odaları gezmeye başladık, duvarlarda anlam veremediğimiz semboller vardı. burak bunları anlatırken benle taşşak geçtiğini düşünmüştüm, ama dinliyordum yine de. tüm odaları gezmiştik bir oda kalmıştı sadece girmediğimiz, oda kilitliydi dedi. biz korkmuştuk cenk sen olsan sen de korkardın nazlı titremeye başlamıştı hatta dedi, nazlının yüzüne baktım. beyler nazlıya baktığımda içimde öyle garip bi his vardı ki, acıyordum ona, ne olduğunu adam akıllı bilmeden, hiç bir şeyden düzgünce haberim olmadığı halde onun o yüz ifadesini gördüğümde acıdım istemsiz bi şekilde. burağı dinlemeye devam ettim, nazlının titremeye başladığını fark edince dışarı çıkmaya çalıştık biz tam çıkarken rıfkı amca girdi içeri, bize sürekli şeker çikolata gibi ikramlarda bulunan, yüzünde her daim gülümsemesi ekgib olmayan rıfkı amcanın gözleri kıpkırmızıydı, sinirlenmişti bu her halinden belliydi. ne işiniz var burda diye bağırdı, serkan bayrdıbını kutlamaya gelmiştik rıfkı amca dedi, senin evde olmadığını görünce çıkıyorduk kusura bakma dedi. rıfkı amca odalara girdiniz mi diye sordu, hayır dedik. yalan söylüyosunuz gibtirin gidin bu evden diye bağırdı, biz koşa koşa kaçtık cenk. hayatımda bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum ben dedi. olanlara inanmaya başlamıştım, çünkü burak bunları anlattığından beri diğerlerinin yüzü öyle bi düşmüştü ki şu olay bile inandırıcı gelmeye başlamıştı. ee dedim bu olay mı sizin kimseyle arkadaş olmamanızın nedeni, saçma değil mi sence de burak dedim. bitmedi kardeşim dedi, biz o günden sonra 1 ay boyunca her gün aynı rüyayı gördük dedi, ne gördünüz dedim, bir gece hepimiz rıfkı amcanın evindeyiz, yine o odaya giriyoruz, o elipslerin içinde ki karelerde bizim isimlerimiz yazıyordu kardeşim, 1 ay boyunca hepimiz bu rüyayı gördük dedi..