gittik parka oturduk, bi sigara yaktım onlar içmiyordu, bu garip tiplerin sigara içmemesi de ayriyetten çok şaşırmıştı beni. burak hadi anlat kardeşim dinliyorum dedim, ne bu elips meselesi dedim, burak tam söze girecekti ki nazlı yüksek bi sesle "anlatma" dedi. irkilmiştim birden. burak nazlı adam öğrenmeyi çok istiyor, bizlik bir şey yok artık, merak ettiyse cezasını çekecek dedi. ben ne olduğunu hala anlayamadım, bi yandan içimden ne cezası dıbına koyim diye geçiriyorum ama sesli söylemiyorum aşırı merak etmiştim çünkü, sert çıksam tartışabilirdik o an ki ortam çok başkaydı. keşke sert çıksaydım. burak başladı anlatmaya.
(kendi adıma cenk diyorum, cenk benim yani)
-bak cenk, normalde biz kendi halimizde takılan insanlarız bunu sen de fark ettin zaten, bütün okul farkında bunun. sırlarımız var, tehlikeli sırlar, pişmanlıklarımız var kardeşi---
burak böyle konuşurken daha da sinirlenmiştim, biraz sert çıkmam gerektiğini düşünüyordum artık, kimse bana cezasını çekecek diye konuşamazdı ve burak en nefret ettiğim şeyi yapıyordu bana karşı, birinin bana babacan tavırlarla konuşmasından nefret ediyorum ki aynı yaşta olduğum biri böyle bi üslupta konuşunca iyice kıl olmuştum.
-ya birader ne tehlikesi ne pişmanlığı anlat ne anlatıyorsan hadi
biraz sert söylemiştim bunu. cenkin kızdığı yüzünden belliydi, tamam dedi, bak bizim oturduğumuz mahallede bi adam var 55 yaşında rıfkı diye dedi. bu adam biz orta okuldayken sürekli dördümüzle ilgilenirdi, çikolata felan alırdı bizde onu çok severdik ama hiç evine girmemiştik dedi, ilk defa lise de onun evine girmiştik bayramda, keşke girmeseydik dedi.
ne vardı oğlum evde? diye sordum, kardeşim garip garip fotoğraflar asılıydı duvarda, anlamsız şekiller vardı, bizim anladığımız tek şekil o derste çizdiğimiz elipsdi, rıfkı amcanın duvarında 4 tane elips şekli vardı, ortasında küçük kareler ama içi boştu hepsinin dedi.