yanına oturduğum çocuğun adı fırat bu arada. fırata bunlar ne ayak? diye sordum, kanka anlarsan bize de anlat kimse anlayamadı bunların kafasını bunlar aynı mahalle de büyümüş hep, her yerde beraberler kimseyle konuşmuyorlar ve anlamsız şeyler yapıyorlar dedi, nasıl anlamsız şeyler dedim boşver konuşmak istemiyorum şunlar hakkında dedi, üstüne gitmek istemedim eyvallah dedim. o gün bitmişti benim aklımda hala o kağıtlar var kağıtlar da ne yazdığını çok merak ediyorum ama garibime giden şey sadece ben merak ediyorum. her neyse. herkesin çıkmasını bekledim sınıftan, herkes çıktıktan sonra çöp kutusunu döktüm kağıt parçalarının hepsini seçerek topladım cebime koydum çöp kutusunu da toplayıp okuldan çıktım. eve çok hızlı adımlarla yürüyordum bi an önce gidip kağıtları birleştirip ne yazdığını öğrenmeliydim, böyle böyle nihayet eve vardım