gerçekten sabaha kadar uyuyamıyorum. iki üç saatlik uykuyla duruyorum aylardır. yavaş intihar gibi beyler. umursamazın teki için şu hallere düştüğüme inanamıyorum.

ve her şey içimde birikiyor. hiçbir şekilde seni seviyorum diyememek, ama dışardaki herkesin bizi sevgili sanması, hepsine arkadaşız demek, onun gibinin keyfine bakması, en ufak durumda bile beraber yediğimiz taktan sıyrılma çabası... hayatından çıkıp gitsem canı yanmaz bile. aklına gelmem bile.
sadece bunları bilmek bile o kadar koyuyor ki.