ilave entry

Definden sonra meleği ve ben hariç herkes gitti. Ben biraz arkadaydım. Görmedi kız beni. Oturdu mezarının başına başladı ağlmaya ve şu sözler döküldü
-Canım seni çok üzdüm. Affet beni. Belki beni duyuyor belki de görüyorsun. Seni hâlâ çok seviyorum. Ayrılmak istemedim ama zorundaydım. Babam benim başkasıyla evlenmemi istiyordu. Ne kadar itiraz etsem de direnemedim. Son gecemizden önceki gece yüzük taktilar herkes gitti fırlattim attım. O diğeriyle de evlenmeyeceğim. Yakında tekara buluşacağız sevgilim. Hep rüyalarıma gel olur mu? Nurlar içinde uyu hayatım.
Ve bu sozlerden sonra kız da gitti. Bir tek ben kalmıştım. Gittim mezarın başına birşey söylmeden ağladım sadece ağladım...