FiNAL

Artık vaktimin geldiğini düşünmeye başlamıştım dualar ediyordum.O sırada siluet iyice yaklaşmaya başlayınca bunun Deniz olduğunu anladım.Ama hala tedirgindim,ya cinnet geçiriyorsa gibisinden sorular soruyordum kendi kendime. Sessizce "Deniz" dedim;

D:Sessiz ol fevzi.
B:Napıyorsun o bıçakla ?

Birşey demeden sandalyemin arkasına geçip eğildi.Bir anda ellerim kurtuldu, uzun süredir bağlı kaldığından korkunç bir ağrı vardı ve bileklerim tahriş olmuştu ardından ayaklarımdaki ipleride kesti.3 günün ardından ilk defa ayağa kalkmıştım. Garip bir duyguydu. Deniz "benle gel." Dedi ve arkasına takıldım. Odadan dışarı çıktığımızda ev baya sessizdi ve ortalık kapkaranlıktı. Camdan arabanın hala orda olup olmadığına baktım, oradaydı.Ama anahtarlar ? Onlar Emre'deydi. Denize Emre'nin odasını sordum iğrene iğrene parmağıyla gösterdi. Bıçağı bana vermesini işaret ettim napıcağımı sordu, sadece ver dedim. Bıçağı verdi sessizce Emre'nin odasına girdim mışıl mışıl uyuyordu huur çocuğu. Aklımdan boğazını kesmek geçti.Ama böyle bir insan değildim arabanın anahtarlarını aradım, aradım odada yoktu. Odadan çıkıp anahtarların orda olmadığını söyledim.O zaman Selim'in odasındadır dedi. Selim'in odasına girmek pek istemiyordum ama mecburdum. Odasına girerken kapı ufak bi gıcırdadı. Elim ayağım birbirine dolanmıştı,ama uyanmamıştı yada ben öyle sanmıştım.
Anahtarlar çekmecelerin üzerindeydi,tam elimi attığım anda omzundan biri tuttu beni geri çekti. Arkamı döndüğümde anladım ki bu Selim'di,onu yatağa doğru var gücümle itip anahtarları alıp odadan koşarak çıktım denize "Arabaya koş diye bağırıp" anahtarı ona verdim. Emre bu curcunaya uyanmış ama uyku sersemi olarak yavaşça odasının kapısını açmıştı kapıyı suratına kapatıp dış kapıya doğru koştum. Ardımdan dış kapıyıda kapatıp arabaya koştum. Bindiğimde anahtarı kontağa sokmuştu deniz.Bi hışımla arabayı çalıştırıp yola koyuldum.

Deniz bana şimdi napıcaz şimdi napıcaz diye sorular soruyordu.

Ona bilmiyorum diye bağırdım.