beynim çok dolu. ne ile dolu olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. bazen dalıp gidiyorum, ne düşündüğümü ben bile bilmiyorum.

bazen olur olmadık yerde aklıma bir seyler geliyor. mal gibi kitlenip kaliyorum. herkes arkamdan "sorunlari var sanırım" diyor. bunu da biliyorum.

arkadasimla yanyana otururken arkadasimin sevgilimle opustugunu hayal ediyorum. sonra sinir krizine girip eve gidiyorum.

evden cikarken tekrar eve donmenin hayalini kuruyorum. bi tak yaptigim yok ama yatmak bana iyi geliyor.

insanlara bir sey anlatirken diyecegim seye ne tepki vereceklerini biliyorum. kelimesi kelimesine. o yuzden birine bir sey deme ihtiyaci duymuyorum.

sanırım ben yavaş yavaş ölüyorum.