karalama sayfam

Çığlıklarım bir kaçış aslında anlamıyorsunuz. En azından sesimle bastırayım diyorum çünkü duymak istemiyorum hiçbirinizi. Yorgunum ve usandım. Hiçbir şeyle tatmin olamıyorum. Sadece değerlerim için yaşıyorum. Ülkem için ayakta duruyorum.

Evet dayanamıyorum artık hiçbir insana tahammülüm yok. Beni sizler yarattınız. Daha da içe kapanıyorum evet. Çünkü konuştuğum dili bilen herhangi birini tanımıyorum. Bu dil nerede konuşuluyorsa oraya gitmek istiyorum.

Aynaya bakıyorum kimin bu donuk gözler, bu ses kime ait. Kim bu karşımda duran. Ne zaman bu kadar yaşlandım, ne zaman bu hâle geldim söylesene. içimde konuşanlar kim, hangisi vicdan hangisi şeytan. Susmuyorlar susmuyorlar. Ben kendime bile güvenemiyorum artık. Ne o aynadakini tanıyorum, ne de şu an bunları yazanları.

Ben bu değilim. Peki ya kimim? Aynalar dile gelsin doğrulasın beni, ya da en temiz ayna gelip yargılasın.

Çok ağırım. Bırakamıyorum yükümü. Sanki yaşamam gereken herşeyi yaşadım ve yolun sonundayım. Evet yolun sonu olduğunu söyleyen herhangi bir tabela yok. Yol boyunca tabela falanda görmemiştim zaten. Ne yani kırmızıda geçmenin vakti mi geldi? Sanmıyorum.

Susmasın şarkılar, biri beni yönetmeye çalışıyor. Yönetime geldiği gün idam hükmümü verecek. Ölsemde gezineceğim buralarda. Çünkü en çok benim hatıralarımla dolu buralar. Heryerde izlerim var. Ne sen silebilirsin ne de bir başkası. Ben görünmez olmak istediğimde, ölümümü kabul ettiğimde yok olacaklar.