Beyler geldim boş zamanda bi part daha atayım dedim ama kalanı geceye kusuruma bakmayın.

Kapıdaki o tatlı teyze bize boş gözlerle bakıyordu sanki hiçbişey düşünmüyor ruhsuz boş bir et yığını..
Bize kimsiniz bile demeden içeri buyur etti,ilk başlarda emre'yi tanıyordur diye bişey demedim ardından kadının alzheimer olduğu aklıma geldi tekrar.Biz bu kadından nasıl bilgi alıcaktık ? Kadına sabah kahvaltıda ne yediğini sorsak hatırlamayacaktı.Bir umutdu ya işte..

Salonuna geçtik oturduk Emre'yle ev baştan aşağı rutubet kokuyordu,oda yanımıza oturdu sadece Emre'ye odaklanmıştı o sırada emre söze girdi;

E:Meraba makbule teyze nasılsın

(M'ler makbule teyze)

M:iyiyim evladım sen nasılsın

E:iyilik Allah'a şükür şimdi sana birşey soracağız biz

M:Allah Allah ne soracaksınız ?

Emre tam lafa girerken ben araya girdim.

B:Makbule teyze biz Deniz'in arkadaşlarıyız.

Bu cümleyi kurduğum anda makbule teyze De-de-deniz diye kekelemeye başladı,eli ayağı titriyordu gözünden bi anda yaşlar aktı paniklemiştim evde kolonya arıyordum ki kadına koklatim rahatlasın. Emre'nin eli ayağı buz kesmiş birbirine dolanmıştı.Ona "mal mal bakmada bana yardım et kolonya bul şu evde !" Dedim. Dediğimi duydu ki kalktı aramaya başladı oda mutfakta eski bi dolabın içinde bulmuştum kolonyayı mendile döküp Makbule teyzenin burnuna dayadım.Bir bardakta su istedim Emre'den. Makbule teyze kendine gelmişti bize tekrar boş gözlerle bakıyordu. Emre'ye dönüp deniz hala okuldan gelmedimi Selim dedi.
Ben dahada şaşırmıştım selim kimdi ? Mesajlardan bildiğim kadarıyla hiç semih diye birinden bahsetmemişti Deniz bana. Emre'ye bakıp gidelim gibisinden bi suırat ifadesi yaptım. Anladı kalktık,tam kapıdan çıkarken makbule teyze kafamdan kaynar sular dökülmesine sebep olan bir cümle kurmuştu

"Selim dikkat et kıza en son fevzi diye birinden bahsediyordu."